Çocuklar yanlış bir şey yaptıklarında, hemen fark etsinler, anlasınlar ve telafi etmek için özür dilesinler istiyoruz. Durum böyle olunca genelde hep duygusuz bir özür duyuyoruz.

Ancak özür dilemek duygusal olgunluk gerektirir. Aslında olgun olan bizler, yetişkinler dahi hissettiklerimizi anlamak, düşünmek için zamana ihtiyaç duyarız.

Yanlış bir şey yaptığımızda; utanma, pişmanlık, üzüntü gibi bir çok duygu ile başa çıkmaya çalışırız. Özür dilemek günlerimizi, aylarımızı dahi alabilir. Hatanızın hemen ardından birinin sizi özür dilemeye zorladığını düşünün.

Çocuklara özür dilemenin ilişkileri onarmak için sağlıklı bir yol olduğunu gösterebilmek için önce rol model olmaya başlamak iyi bir fikir olabilir.

Gün içerisinde ebeveyn olarak davranışlarınız için özür dilemek için bir çok durumla karşılaştığınıza eminim. Sakinliğinizi koruyamadığınız zamanlar birer fırsat. Tüm sorumluluğu alarak, suçlamadan, karşılıksız, samimi ve içten bir özürden bahsediyorum.

Aynı zamanda teşvik etmek de iyi bir yöntem

-Zorlamadan “özür dilemek durumları düzeltebilir”

-“Özür dilemek karşındakini iyi hissettirebilir”

“Ali üzgün görünüyor” gibi zorlamadan söylediklerimiz teşvik için faydalı olacaktır.